woensdag 10 oktober 2012

Ik lieg nooit!

Iedereen die deze zin uitspreekt moet zijn mond spoelen met zeep. Het is namelijk een leugen. Allemaal marchanderen wij regelmatig met de waarheid. Afhankelijk van het onderzoek dat wij erbij nemen, kan aangetoond worden, dat iedere mens drie tot wel twintig (!) keer per dag liegt. Als mijn schoonmoeder mij vraagt hoe ik die verschrikkelijk bonte jurk vind, dan zeg ik niet: afschuwelijk (dat zou eerlijk zijn), maar zoiets als ... interessante kleuren. Als ik een rotdag heb en ik ontmoet in het trappenhuis mijn buurman, waarmee ik geen goede draad heb, en hij vraagt ... hoe gaat het? ... dan brom ik iets van: ja hoor goed, omdat ik hem geen deelgenoot wil maken van mijn zorgen of problemen. Alles voorbeelden van onwaarheden.

Pinokkio krijgt in het sprookje een lange neus als hij liegt. Heel praktisch als je kunt zien dat iemand liegt. Maar zo is het in het echte leven niet. In werkelijkheid liegen wij niet alleen zelf, we zijn ook voortdurend omgeven door leugens. Denk alleen maar eens aan reclameboodschappen die jou een gelukkig leven voorspiegelen als je de juiste tandpasta gebruikt, of politici die jouw stem proberen te winnen met beloften die ze weer vergeten zo gauw de verkiezingen voorbij zijn.

Satan is de vader van de leugen. De aarde is zijn domein. Geen wonder dat het leven aaneenhangt van leugens. God is een God van waarheid. Hij haat de leugen.

Toch?
Zeker weten ... maar ook weer niet altijd.
Morgen een voorbeeld uit de bijbel, waarin God oneerlijkheid beloont.
Enig idee aan welke gebeurtenis ik denk?