Liefde is een abstracte term. Je kunt liefde niet zien, horen
of aanraken. Maar je kunt liefde wel
ervaren. Liefde, die zich afspeelt in het hart, zal zich altijd naar buiten toe
willen manifesteren.
Je
kunt niet liefhebben in theorie. Je kunt alleen liefhebben in realiteit. Liefde die zich niet uit, bestaat niet. Dat is geen liefde. Je kunt niet tegen iemand zeggen: ik hou van jou, zonder dat die persoon er ook maar iets
van merkt. Liefde wordt alleen zichtbaar in daden. Hoe uit liefde zich dan? Op vele verschillende manieren. Paulus zet in 1 Korintiërs 13:4-8a vijftien
manifestaties van
liefde op een rijtje.
Dat
rijtje is zeker niet compleet. Het is een aanduiding.
"De liefde is geduldig, de
liefde is vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen
ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet
zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad
niet aan, ze verheugt zich niet
over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles
verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze in alles
volhardt ze." En dan voegt hij daar aan toe:
"De liefde zal nooit vergaan."
De eerste behoefte die ieder mens heeft, is het verlangen naar liefde. De beste manier, nee, de enige
manier om iets te betekenen voor andere mensen is door en in liefde. Immers wie kan liefde afwijzen? Wie kan nee zeggen tegen de grootste kracht in dit universum? Niemand.
